Chciałoby się napisać słów kilka ale uważam że byłoby to nie wystarczające..
Chciałoby się napisać słów kilka ale uważam że byłoby to nie wystarczające. Przeszło 5 lat Naszego życia co daje moją 1/5 a waszą 1/3 życia dostałem szanse pracowania z rocznikiem 2000. Bywały momenty gdzie widywaliśmy się codziennie, ale i tak żałuje że nie mogliśmy pracować razem częściej. Mogę powiedzieć ,że przyszło mi pracować ze świetnymi ludźmi, którzy swoją determinacją i chęcią pracy doszli do pewnego momentu, który na początku naszej współpracy wydawałby się nierealny.
Pamiętam jak i pewnie Wy pierwszy nasz wspólny sezon gdzie przegraliśmy z Brwinowem 7-1, Piasecznem 7-0 i Pruszkowem 5-2. Kto by wtedy pomyślał że w przyszłości naszą pracą i miłością do tego co robimy uda się pokonać wszystkie trzy zespoły. Doszliśmy do Ekstraligi, przyjechał do nas mistrz Polski Legia Warszawa, ktoś by pomyślał co to za osiągnięcie ale mam nadzieje że będziecie pamiętać o tym zawsze. Tutaj przytoczę jednego z moich wspaniałych podopiecznych: Nie jesteśmy ani Legią Warszawa ani Polonią Warszawa czy też nawet Zniczem Pruszków gdzie zawodnicy zjeżdżają się autobusami z całego Mazowsza jak i Polski. Spotkaliśmy się bo chcieliśmy pograć w piłkę bo ją zwyczajnie kochamy. Nie było u nas naborów ani castingów byli tylko Ci co chcieli i wytrwali. Możecie być dumni z bycia częścią tej drużyny. Droga którą obrałem z Wami naprawdę nie była łatwa. Nasze zadania były trudne, wymagające od Was tytanicznej pracy i to nie tylko ze strony fizycznej ale również mentalnej. Presja z mojej strony była spora to prawda, ale presja pozwala nabyć doświadczenie jak i odporność, a to Was niestety czeka w przyszłości czy to w piłce (liczę bardzo na Was) ale również w życiu codziennym. Według mojej opinii piłka uczy charakteru jak nic innego w życiu i nie chodzi tutaj o sam mecz, ale także o treningi i szatnię piłkarską w której też trzeba sobie poradzić. Głęboko wierzę, że komuś z Was się uda grać w piłkę na poziomie profesjonalnym. Choć im starsi jesteście i droga wydaje się Wam dłuższa to w rzeczywistości nie jest ona tak odległa, tylko trzeba starać się po nią sięgnąć z całych sił. Pamiętajcie o tym. Trenowałem bardzo dobrych piłkarzy, ale jeszcze lepszych ludzi. Trzymam za Was kciuki! Swoją drogą liczę na kolejnych zawodników debiutujących w seniorach. Licznik stanął na 8 osobach, a liczę że będzie dwa razy więcej!
Chciałem również podziękować rodzicom, którzy obdarowali mnie swoim zaufaniem i dali mi możliwość trenowania swoich dzieci. Były sytuacje lepsze i gorsze, ale w głowie zawsze pozostaną te miłe wspomnienia. Nasz cel był zawsze ten sam, dobro dzieci. Państwa zgody na mecze i treningi pomimo spraw rodzinnych, problemów szkolnych oraz nawet problemów zdrowotnych uważam za bezcenne. Gdyby nie ta właśnie elastyczność mogłoby się nam nic nie udać. Już nie wspomnę o dowożeniu dzieci na zajęcia na Pogoń czy choćby do Milanówka na halę w zimę gdzie było -20 na powietrzu a frekwencja była 100%. Tak, tak takie rzeczy budują bardzo przynajmniej w moich oczach. Dziękuje również, że byli Państwo w każdym zakątku tego województwa od Ostrołęki po Orońsko i od Płocka po Siedlce. Nie zdarzył się żaden mecz w którym nie zobaczyłbym wsparcia naszej drużyny w postaci rodzica. Takie pociechy to skarb i trzymam kciuki także za siebie abym sam był wstanie wychować dziecko w taki sposób jak Państwo.
Z tego miejsca chciałem również podziękować Maćkowi Felidze - kierownikowi zespołu którego namówiłem do tego przedsięwzięcia - okazał się strzałem w dziesiątkę. Poza byciem kierownikiem był również wspaniałym duchem drużyny jak i przyjacielem.
Z całego serca dziękuje pozostałym sympatykom jak i osobom które występowały w tej drużynie.
Teraz się żegnam, ale w rzeczywistości mówię do zobaczenia ponieważ w nowym sezonie już z nie którymi spotkam się zapewne w nowych okolicznościach.
Ze sportowym pozdrowieniem
Trener Maciek Przybylski
